محمدحسنِ لطفی تبریزی ، در سال 1298 در تبریز به دنیا آمد. دورانِ ابتدایی و دبیرستان را نیز در تبریز گذارند. در سال ۱۳۱۷ وارد دانشکدهٔ حقوق دانشگاه تهران شد. در سال ۱۳۲۲ بورس دولت ترکیه را برخلافِ میلِ باطنی‌اش ، پذیرفت. پس از مدتی بورس وقفیهٔ هومبولد را پذیرفت و در سال ۱۹۴۳ به آلمان رفت و تحصیل در رشته دکترای حقوق کیفری در دانشگاه گوتینگن را آغاز کرد. در همین ایام آلمان درگیر جنگ ِجهانی بود و پس از سقوط آلمان نازی، تحصیل لطفی نیمه‌تمام ماند. او پس از سختی‌های بسیار، به کمک افسران صلیب سرخ ارتش انگلیس به کمیته‌ای که برای کمک به خارجیان سرگردان در آلمان تشکیل شده بود، معرفی شد. او بعدها دستیاری برتولد اشپولر، رئیس دانشکدهٔ ادبیات دانشگاه گوتینگن و از اسلام‌شناسان و اساتید بنام زبان فارسی را پذیرفت.
ایشان پس از اخذ درجهٔ دکترای حقوق کیفری، در سال ۱۹۴۷ به ایران بازگشت. پس از سه سال، در سال دوباره ۱۹۵۰ به آلمان رفت و با همسر آلمانی خود، خانم زیگرید لطفی که دانشجوی ادبیات روسی بود ازدواج کرد. پس از مدت کوتاهی دوباره به ایران بازگشته و در جریان ملی‌شدن صنعت نفت به فعالیت سیاسی روی‌آورد. پس از کودتای ۲۸ مرداد به فعالیت فرهنگی پرداخت و در نخستین گام، رسالهٔ آپولوژی (رسالهٔ محاکمهٔ سقراط) افلاطون را با همکاری رضا کاویانی به فارسی برگرداند که در واقع اعتراضی به محاکمهٔ محمد مصدق در دادگاه نظامی بود. او در ادامه این مسیرِ فرهنگی، تمامی ِآثار اصلی و منتسب به افلاطون را ترجمه کرد. در اواخر عمر نیز قصد داشت تمامِ آثار ارسطو را ترجمه کند که با درگذشتِ ایشان ( دوم آذر 1378) ناتمام ماند.
فاطمه مديحي، كارشناس ارشد مطالعات ترجمه
پايگاه اطلاع‌رساني انجمن صنفي مترجمان شهر تهران