کی نرماله، کی نرمال نیست

Who's normal, who's not

کی نرماله، کی نرمال نیست

دکتر دیوید جی لیبرمن

در این کتاب به مسایل مربوط به ژنتیک، اختلال ها، موضوعات روانی می پردازد که از انها می توان به‌سوابق ژنتیکی درافراد اشاره کرد، گرچه سوابق ژنتیکی علائم خطرسازرا شناسایی می کنند اما اینکه درخطریک اختلال یا بیماری باشید به معنای این نیست که این اختلال یابیماری اجتناب ناپذیراست. رفتارها همیشه قابل تغییروهمچنین تحت تدثیر محیط وتجربیات است. اتفاق نظراین است که ژن هاهرگز به طورکامل درسرنوشت ماچه خوب یابد موردسرزنش قرارنمی گیرند. بررسی هایی که بامقیاس بالایی درارتباط بین محیط وژن صورت گرفت حاکی ازآن است که تنهاحدود یک چهارم تغییرات در وضعیت سلامت روانی افراد گوناگون ارثی است، که این یعنی سه چهرم آن ارثی نیست( کندلرو بیکر۲۰۰۷). هریک ازمافرصت های بسیاری رابرای تأثیر برشرایط وتصمیمات اینکه شبیه به والدین خودخواهیم شدیا خیر، دراختیارداریم. الفبای ژنتیک به مامی گوید، این نوع اختلال مدل سنتی یک بیماری رادنبال می کند. وبه نظرمی رسد که این تنهایک ارتباط پیچیده میان عوامل ژنتیکی ومحیطی است. ممکن است تمامی این ژنها نقشی اساسی ایفا کنند، اماتا به حال هیچی ژنی به تنهایی مقصراصلی بیش فعالی/ کم توجهی درافراد نبوده است.