احمد شاملو متخلص به (الف. بامداد) و (الف. صبح) یکی از شاعران مهم و صاحب سبک معاصر بود. ایشان مترجم، پژوهشگر و فرهنگ‌نویس و از بنیان گذاران و دبیران کانون نویسندگان در پیش و پس از انقلاب نیز بودند. شاملو بیشتر به خاطر داشتن سبکی تازه و متمایز در سرودن اشعار خود که به نام «شعر سپید» و یا «شعر شاملویی» به شهرت رسید كه یکی از مهمترین سبک‌های شعر فارسی است و البته تقلیدی از «شعر سپید فرانسوی» یا «شعر منثور» بوده است. ایشان بعد از ملاقات با «نیما یوشیج» به شعر نیمایی روی آوردند. اما برای اولین بار در شعر «تا شکوفه‌ی سرخ یک پیراهن» که به نام «شعر غفران» منتشر شد، وزن را رها کردند و سبک نویی را در اشعار خود پیش گرفتند. احمد شاملو علاوه بر کار شعر در کارهای مطبوعات، پژوهش و ترجمه نیز فعالیت های زیادی داشتند. مجموعه «کتاب کوچه» اثر پژوهشی وی در مورد زندگی «مردم عامه» می‌باشد. آثار او به زبان‌های مختلفی چون: انگلیسی، آلمانی، سوءدی، ژاپنی، اسپانیایی، فرانسوی، ترکی، کردی، هلندی، رومانیایی و فنلاندی ترجمه شده‌اند. مضامینی چون: عشق، آزادی و انسان دوستی از ویژگی‌های شعرهای شاملو بود.
نخستین «شب شعر ایران» در سال ۱۳۴۷، از سوی وابسته فرهنگی وزارت آلمان در تهران برای شاملو ترتیب داده شد. ایشان در سال ۱۳۷۹ بعد از تحمل سال‌ها بیماری و درد از این دنیا رخت بر بستند.
باشد که روحشان قرین رحمت شود.از آثار مربوط به شعر می توان موارد زیر را نام برد.
دفتر شعرهاي شاملو:
آیدا در آینه.
آیدا، درخت، خنجر و خاطره.
لحظه ها و همیشه.
باغ آینه.
هوای تازه.
ابراهیم در آتش.
ققنوس در باران.
مرثیه های خاک.
دشنه در دیس.
شکفتن در مه.
مدایح بی صله.
ترانه های کوچک غربت.
در آستانه.
حدیث بی قراری ماهان.
شاديه منظوري
پايگاه اطلاع‌رساني انجمن صنفي مترجمان شهر تهران